Ik denk van Philadelphia ...

Mijn beoordeling PHILADELPHIA
Geschiedenis ****
Cultuur ***
Bezienswaardigheden ***
Uitgaan, eten &drinken ****
Algemene indruk **** 4/5


Na New York City hebben we onze tocht verder gezet zuidwaarts richting Philadelphia in de staat Pennsylvania op een dikke twee uurtjes rijden. Het is de zesde grootste stad van the States en de grootste stad in de staat PA. Het is de bakermat van de Verenigde Staten, omdat 13 Britse kolonies hier in 1776 de onafhankelijk aankondigden en de Declaration of Independence tekenden.
Philadelphia was tevens de eerste hoofdstad van het land.

Wat gezien?

- De Liberty Bell in het Liberty Bell Centre, de klok werd geluid toen de Declaration of Independence werd aangenomen en draagt de inscriptie `Proclaim Liberty throughout the World`.

- De Independence Hall, een sober bakstenen gebouw waar de Declaration of Independence op 4 juli 1776 werd ondertekend door onderandere George Washington

- Second Bank of US

Wat ik denk van Philadelphia?

De oude binnenstad is zeer gezellig en idyllisch en is in niets te vergelijken met New York City, of zelf met mijn idee van Amerika. De rustige straten hebben allemaal mooi verzorgde rijhuizen met Amerikaanse vlaggen aan de stok, 13 sterren 13 kolonies. Ik zie weinig of geen toeristen deze tijd van het jaar. Ergens waan je je een beetje terug in de tijd, waarschijnlijk omdat je hier geen in neonbadende stad hebt zoals NYC dat wel is. Op enkel twee uurtjes rijden is het verschil moeilijk te vatten.

@ Philadelphia

Deze ochtend namen we de Greyhound bus (van stad naar stad) van New York City naar de zesde grootste stad van Amerika, Philadelphia in de staat Pennsylvania op zo`n drie uurtjes van NYC. In de volksmond noemen ze de stad `Philly` en ze telt ongeveer anderhalf miljoen inwoners. De stad bezoeken we omdat ze een belangrijke rol speelde in de Amerikaanse geschiedenis omdat ze de grondlegger was van de onafhankelijkheidsverklaring in 1776 en rond die tijd ook de hoofdstad was van the States.

Toen we aankwamen namen we snel een kijkje in de stad en zochten we iets om te eten, ... opnieuw een leuk Chinees restaurantje gevonden nadat we onszelf opwarmde met een Starbucks coffee, de enige echte! En na een lekkere maaltijd hoort er een lekker biertje, en ja, opnieuw vonden we zonder er naar te zoeken een Belgische pint, ook hier in Philidelphia hebben ze een Hoegaarden van `t vat.Joehoe!

Morgen gaat het naar de oude binnenstad met Independence hall, American Acedemy of Arts and Sciences en het Rodin Museum.

Gekken zitten overal

Blog 25

• Wijzigen

Geen inleidingstekst

---

• In God We Trust! Amen! Halleluja!

  Dat ze het in Amerika heilig schennis vinden dat je de wekelijkse mis op zondagochtend mist is geen leugen. Je kan jezelf dan ook moeilijk wijsmaken dat je te ver moet stappen om een kerk te vinden want de States hebben er maar liefst eentje voor elke zestig inwoners. Of om het een beetje duidelijker te maken; er zijn er zo’n half miljoen van allerlei strekkingen. En dat is dertig keer meer dat het aantal McDonaldsen. Jaja het is de waarheid.
  
  Je kan er dan ook niet omheen. In elke speech gegeven door een zichzelf respecterend politicus op primetime televisie is de slotzin “So help us God” en spurt je door de hal van het station om nog net op tijd je trein te halen dag mag je er geld op verwedden dat je aangesproken word door een bende gelovige jongeren die je willen bekeren tot hun geloof.
  
  Ga je een pintje drinken in de plaatstelijke Moose pub dan moet je klokslag 9 uur je Budweiser even aan de kant zetten, met de rest rechtveren om stil te staan bij de goede dingen van de dag. Aan de man gebracht door de cafebaas, voor even pastoor van dienst. Waarna we in koor besluiten; In the name of the Father, the Son,and of the Holy Spirit. Amen. Schol!
  
  Door de kredietcrisis staan er een massa huizen te koop hier in Michigan, al dan niet door de bank. En ja, ook de godszieltjes worden niet gespaard van al dat kwaad. Men plaatst dan zo’n gigantisch ‘SALE’ bord voor de stakkers hun deur. Leuke aan dit verhaal is dat je als koper kan je zien wie er ‘Chistelijk’ gewoond heeft in jou toekomstig stekje. Het logo ∞, een soort visje prijkt op auto’s, gevels, winkels, kortom het krijgt het keurmerk ‘approved by God’.
  
  Allemaal onschuldig natuurlijk, maar vervelend word het wanneer mensen je proberen te overtuigen tot het geloven in ‘iets’. In het cafe, op straat en in je vriendenkring. ‘Ga zondag maar eens mee daar de kerk, en dan zal ik je wel eens voorstellen aan de vrouw van de priester. Die zal je dan proberen –ompraten-‘ brrr ik huiver van dat woord, … en van de gedachten dat men me iets opdringt. Je moet al een goed prater zijn om je niet te laten doen. Van een verdediging à la “Jamaar, ik geloof niet in wat de paus zegt’, maakt met hier brandhout. Ze zijn getrained let op! Je hebt hier dan ook zo veel verschillende soorten strekkingen en kerken dat ze redeneren dat er wel iets moet tussenzitten voor jou.
  
  Even een opsomming;
  De Christelijke kerk, de Rooms-Katholieke kerk, , Protestanten, de Baptisten, de Methodisten Kerk, de Pinsterbeweging, de Mormonen en de Hervormde Kerk zijn de grootste. De laatste ‘the Reformed Church’, vind ik de coolste. Da’s voor mensen die vroeger in zonde leefden, maar ineens het licht gezien hebben. ‘Yes We Want Change’, en ze krijgen het.
  Er zijn ook en hele resem andere religies (al is de lijn tussen geloof en sekte vaak klein) zoals de Scientology-Church van Travolta en Cruise en Jehova’s getuigen.
  
  *Ik wil met deze blog niemand tegen de borst stoten, dit is mijn persoonlijke visie op een land waarvan ik denk dat het geloof te veel de overhand heeft. In God we Trust! Amen! Halleluja.
  
  

  
  • Spotlight
  • Wijzigen
  • 10 februari 2009
  • 1 reactie
  • geen rating

• Gekke mensen zitten overal ...

  Vaak krijg ik de opmerking dat ik nogal regelmatig commentaar heb over het gedrag van mijn medemensen her en der in het straatbeeld. Het klopt dat ik dikwijls een beetje grappend uithaal naar mensen waar volgens mijn bescheiden mening een serieuze vijs aan los zit, of zoals u wil, een hoek van af is.
  
  Nu moet ik toegeven dat ik misschien enkele keren te voorbarig ben geweest met het beoordelen van de mensenmassa in ons Belgenlandje. Openlijk neuspeuteren terwijl je aan het wachten bent aan de Delhaize kassa of een beetje scheef lopen alsof je in je broek gekakt hebt behoren waarschijnlijk niet direct tot de symptomen van een krankzinnige gek, zoals ik ze wel eens durf noemen. Daar scheelt iets aan, of amai, kosten genoeg aan de die, … u zegt het maar ik heb alles waarschijnlijk al wel eens gehad in mijn verwijzingen naar ‘rare’ gevallen.
  
  In Amerika liggen de teerlingen een beetje anders moet ik nu wel bekennen. Ik vraag me soms af of er mensen rondlopen die alle hoeken nog wel bezitten en waar vijzen wel tot de standaard opties behoren in een mensenlichaam. Een (korte) bloemlezing van de voorbije dagen;
  
  • Je komt nietsvermoedend uit de terminal van Grand Central, New York City, wanneer je in de verte een hoop spandoeken en plakkaten opmerkt met een nest mooi ogende, jonge jongens en meisjes ergens tussen de 18 en 25 jaar; een of andere betoging tegen bontjassen ofzo denk je dan, en je gaat het van nader inspecteren. Mijn handtekening voor een petitie krijgen ze zeker. Tegen madammen met een bontjas zeg ook neen. Ik kom dichterbij de opschriften en constateer dat ik met een bende pastoors en pausen te maken heb. “If you want to know more about Jesus, please ask. We love to tell you more”. Daar is het Vlaamse neuspeuteren niks tegen.
  
  • In die zelfde stations terminal wacht ik meer dan een uur op een vriend van mij de volgende dag. Ik nestel me neer ergens in een hoekje op mijn kont en aanschouw de mensenmassa. Na enkele minuten merk ik een wel zeer raar schepsel op dat welgeteld om de anderhalve minuut voorbij komt gejogged in een roze trainingsbroek en dito roze ‘I-LOVE-NY’-shirt. Deze blanke vrouw van midden dertig zal me in die 70 minuten welgeteld 46 keer voorbij komen gespurt doorheen de statige vertekhal. Ze heeft een grote hoofdtelefoon op hare kop staan die aangesloten is op een al even roze mp3 speler die ze zwiert van de ene naar de andere hand. Leukste aan dit verhaal is dat we te maken hebben met een echte zangeres. Een geval dat je zo in de categorie ‘top 10 - bloopers’ van American Idol kan duwen. Haar mp3 is er eentje van het oude model denk ik, want, spijtig voor de ondertussen tientallen pendelaars die de vrouw hebben opgemerkt speelt er maar één nummertje door haar oortjes. De nachtegaal moet een immense bewondering voor Michael Jackson hebben. Meer dan twintig keer horen we “Heal the World”. Loeihard en kattig vals. Daar komt mijn vriend, weg ben ik. Drie dagen later neem ik opnieuw de trein, en ja inderdaad, de dame heeft blijkbaar ook een abonnement.
  
  • In de plaatselijk K-Markt, een grootwarenhuis in Philadelphia ben ik op zoek naar enkele versnaperingen. Mijn zoektocht eindigt abrupt wanneer ik word aangesproken door een zwarte man van rond de zestig die kreupel is en met een wandelstok zichzelf voortsleept. Als hij merkt dat Spaans niet mijn ding is, en ik van de Duitse taal ook al geen kaas heb gegeten gooit hij het over een andere boeg en kraamt hij zijn onzin dan maar in het Engels uit. Gesprekonderwerp van de avond is, hoe kan het ook anders Barack Obama, sinds enkele dagen officieel de ‘44ste Amerikaanse president’, en de politiek van zijn land. Na een lofspreek voor Mister Obama, waar ik vriendelijk en aandachtig naar luister stelt hij me voor om een kleine kwis te spelen. Na lang aandringen zijnentwege hap ik dan maar toe. Ik moet drie willekeurige presidenten opnoemen en hij moet erin slagen het jaar van in- en aftreden op te noemen. Ik noem Jimmy Carter, George Washington en Abraham Lincoln, natuurlijk zelf niet wetende welke jaartallen de correcte zijn. De man proest het uit dat voorbijgangers er van schrikken. ‘Are you kiddin’ me? Can you make it more easier than this? Hij weet ze vlot af te rammelen en de hele wereld mag het weten, incluis de in K-markt shoppende medemens plus kassiersters en securityman aan de ingang. Die laatste maakt er dan ook een einde aan door de stakker buiten te zetten op een toch vriendelijke manier. Ik check het later op het internet en de man bleek er helemaal op te zitten.
  
  Dit gezegde zijnde zal ik eenmaal terug in België oppassen met het ‘mensen in hokjes’ steken, wetende dat we van de ergste gevallen voorlopig nog veraf zijn. Maar denk eraan, onweert het in the States dan druppelt het meestal toch al een beetje bij ons.

In God We Trust (USA)

In God We Trust! Amen! Halleluja! Dat ze het in Amerika heilig schennis vinden dat je de wekelijkse mis op zondagochtend mist is geen leugen. Je kan jezelf dan ook moeilijk wijsmaken dat je te ver moet stappen om een kerk te vinden want de States hebben er maar liefst eentje voor elke zestig inwoners. Of om het een beetje duidelijker te maken; er zijn er zo’n half miljoen van allerlei strekkingen. En dat is dertig keer meer dat het aantal McDonaldsen. Jaja het is de waarheid. Je kan er dan ook niet omheen. In elke speech gegeven door een zichzelf respecterend politicus op primetime televisie is de slotzin “So help us God” en spurt je door de hal van het station om nog net op tijd je trein te halen dag mag je er geld op verwedden dat je aangesproken word door een bende gelovige jongeren die je willen bekeren tot hun geloof. Ga je een pintje drinken in de plaatstelijke Moose pub dan moet je klokslag 9 uur je Budweiser even aan de kant zetten, met de rest rechtveren om stil te staan bij de goede dingen van de dag. Aan de man gebracht door de cafebaas, voor even pastoor van dienst. Waarna we in koor besluiten; In the name of the Father, the Son,and of the Holy Spirit. Amen. Schol! Door de kredietcrisis staan er een massa huizen te koop hier in Michigan, al dan niet door de bank. En ja, ook de godszieltjes worden niet gespaard van al dat kwaad. Men plaatst dan zo’n gigantisch ‘SALE’ bord voor de stakkers hun deur. Leuke aan dit verhaal is dat je als koper kan je zien wie er ‘Chistelijk’ gewoond heeft in jou toekomstig stekje. Het logo ∞, een soort visje prijkt op auto’s, gevels, winkels, kortom het krijgt het keurmerk ‘approved by God’. Allemaal onschuldig natuurlijk, maar vervelend word het wanneer mensen je proberen te overtuigen tot het geloven in ‘iets’. In het cafe, op straat en in je vriendenkring. ‘Ga zondag maar eens mee daar de kerk, en dan zal ik je wel eens voorstellen aan de vrouw van de priester. Die zal je dan proberen –ompraten-‘ brrr ik huiver van dat woord, … en van de gedachten dat men me iets opdringt. Je moet al een goed prater zijn om je niet te laten doen. Van een verdediging à la “Jamaar, ik geloof niet in wat de paus zegt’, maakt met hier brandhout. Ze zijn getrained let op! Je hebt hier dan ook zo veel verschillende soorten strekkingen en kerken dat ze redeneren dat er wel iets moet tussenzitten voor jou. Even een opsomming; De Christelijke kerk, de Rooms-Katholieke kerk, , Protestanten, de Baptisten, de Methodisten Kerk, de Pinsterbeweging, de Mormonen en de Hervormde Kerk zijn de grootste. De laatste ‘the Reformed Church’, vind ik de coolste. Da’s voor mensen die vroeger in zonde leefden, maar ineens het licht gezien hebben. ‘Yes We Want Change’, en ze krijgen het. Er zijn ook en hele resem andere religies (al is de lijn tussen geloof en sekte vaak klein) zoals de Scientology-Church van Travolta en Cruise en Jehova’s getuigen.

Ik denk van NYC

Mijn beoordeling NEW YORK CITY
Geschiedenis ***
Cultuur *****
Bezienswaardigheden *****
Uitgaan, eten &drinken *****
Algemene indruk ***** 5/5


Eindelijk vertrek ik met de trein in Geel omstreeks 0730 en kom in op de Nationale Luchthaven van Zaventem aan rond 0845 voor mijn langverwachte Amerika trip. Goed op tijd want mijn vlucht naar London Heatrow, voor de aansluiting naar New York zou pas vertrekken om 1215.
Vlak na aankomst in Brussel probeer ik in te checken, maar er is een probleem, ... Alle vluchten naar Londen Htr hebben grote vertragingen door de dichte mist die daar hangt. Maar omdat ik zo vroeg ben is er geen probleem meer want ze gaan me op een vroegere vlucht plaatsen om zo mijn aansluiting niet te missen. Ik had in London namelijk maar 1 uur om over te stappen, 0920 was dus nu mijn nieuw vertrekuur.
... Dacht ik!

Ik maakte me klaar voor boarding waar er op het scherm al een vertraging van twintig minuten te lezen stond, niets aan de hand. Kan gebeuren.
Uiteindelijk stappen we in maar krijgen we de mededeling dat we het eerste 1,5 uur niet zullen vertrekken, nog steeds door het weer ginder. Daar komt later nog een uurtje bij, ...
Dan vertrekken we eindelijk voor een 40 minuten durende vlucht. Boven de luchthaven aangekomen moeten we nog een 35-tal minuten blijven rondcirkelen want het is er te druk. We landen om 1410.
Natuurlijk is de NYC vlucht ondertussen gecancelled voor vandaag. We moeten aanschuiven in een gi-gan-tische rij. We staan daar onafgebroken met een duizendtal mensen tot 2010 aan te schuiven. Zes uur geen eten, drinken of toilet, want weggaan in plaatsvergaan. Toen ik eindelijk aan de beurt was om mijn ticket te rebooken viel ik bijna om van de honger.
Er werd geregeld dat we werden opgepikt met een shuttlebusje en naar het Sheraton aan de airport van Heatrow werden afgezet waar we voor het slapengaan nog een diner kregen en `s ochtends een ontbijt alvorens terug te gaan naar het vliegveld. Om 2200 lag ik te maffen.

Volgende dag, ...

om 1100 vliegen we naar New York JFK (hoop ik). Dus wekker om 0700, lekker ontbijt op kosten van British Airways en dan met de bus richting Heatrow. Geloof het of niet maar om 1100 uren hingen we in de lucht. Genoeg ruimte deze keer, ieder zijn tv`tje, kortom, ... vlekkenloos begin van de dag.

We landen uiteindelijk om 1400, een twintig minuutjes later dan gepland. Het zo gevreesde Amerikaanse doaune onderzoek en verhoor blijkt minder erg te zijn dan verwacht. London, ja zelfs Brussel was erger dan JFK.

Ik wou zo snel mogelijk op bezoek bij mijn couchsurfer dus ik nam de airbus, die me via de luchthaven naar de dichtst bijzijnde Subway bracht. Maar waar moest ik dan heen...? New York is groot.
De wegbeschrijving die hij me doormailde hielp me niet veel, East-west - uppertown-downtown, street en avenue ... na 5 uur wandelen met twee koffers en mijn pc bij min 8 graden stond ik eindelijk voor de deur aan 158 East 107th Street 3a buzzer 13 ... Daar moest ik zijn.
Will valt geweldig mee. De 34 jarige shopmanager van enkele kaaswinkels downtown woont al 5,5 jaar in dit erg krap, maar leuk appartement in Upper East Manhattan. De buurt heet Spanish Harlem, met als buren Spanjaarden, Mexicanen en Puerto Ricanen. Als huur betaald hij zo`n 1000 dollar per maand voor een 4 op 5 studiootje. Ik blijf de ganse avond thuis en we praten er lustig op los. Morgenvroeg om 0630 sta ik samen met hem op en loop ik een stukje mee tot aan Central Terminal in Midtown Manhattan.

Final Thailand Phuket

Het paradijs bestaat, ... en het ligt in Thailand. Na twintig dagen heb ik vandaag het mooiste plaatsje gevonden dat ik ooit in mijn hele leven ben tegengekomen. Op een twintig minuutjes van het mooie Patong Beach, waar we ook in het begin van onze vakantie onze strandmomenten doorbrachten ligt een prachtig stukje hemel op aarde, verscholen achter enkele bergtopjes, kronkelende zandwegen een imens aantal palmen en tropische planten. Het stukje strand, zo'n 250m breed heet dan ook niet zomaar 'Paradise Beach'. Er zijn weinig of geen toeristen omwille van de onbekende ligging en er is 1 aangrenzend hutje dat de naam -restaurant-, naar Thaise normen krijgt opgeplakt. Maar het eten is heerlijk, ... natuurlijk ook omdat het geserveerd word in het prachtigste plekje op aarde (naar mijn bescheiden mening). Men gebruikt voor de stranden van Thailand vaak de omschrijving van parelwitte stranden en helder azuurblauw water, en vaak is dit niet terecht. Sommige delen van Pattaya bijvoorbeeld kan je gewoon vergelijken met het strand in Oostende. Maar dit heeft die omschrijving niet gestolen ... het spijtige was wel dat omdat de weg naar het strand al zo mooi was, de batterij van mijn camera het al na een half uurtje begaf, wat betekend, GEEN FOTO'S van dit stukje natuurlijk pracht. maar niet getreurd, da's meteen voor ons een reden om morgen terug af te zakken naar Paradise Beach, ... met een volldig opgeladen fototoestel natuurlijk!

Met dank aan, Glenn, de Australische eigenaar van pub ' 2 Black Sheep ' voor de tip. Thx



Gisteren waren we redelijk laat aangekomen van onze vorige bestemming Ko Samui. Voor het eerst hadden we gekozen om niet het vliegtuig te nemen maar wel de bus. Omdat Samui een eiland is (Ko=eiland) moest omze bus ook de boot op (foto) en dan een hele lange, helse rit door het binnenland (video). We werden om 8u 'smorgens opgepikt aan ons hotel en kwamen rond 19u aan in Phuket. Waar we logeren in CenN-hotel Resort en Spa.

Om onze terugkeer te vieren ging ik op stap in de bovenvermelde Australische Bar, waar er iedere avond een fantastisch live optredengegeven word door een band. Het werd zeer vroeg in de ochtend, zoals gewoonlijk.

Morgen is het echter onze laatste dag hier, want vrijdag rond de vroege vooravond vertrekken we terug richting Belgium. Opnieuw 12 uren afzien in hopelijk een vliegtuig dat me ietsje meer plaats geeft dan de heenvlucht...

Zonnen @ Ko Samui

Enkele daagjes geen blog te lezen omdat we het te druk hadden om een plaatsje te vinden om onze handdoek te leggen op het strand van Pattaya, ge moet da verstaan he.

Maar nu we veranderd zijn van bestemming laat ik jullie alvast een beetje watertanden over waar we nu zijn. Gisterenavond zijn we na een vlucht van een uurtje aangekomen op de luchthaven van Ko Samui, een eilandje aan de oostkant van Thailand op ongeveer 700 kilometer van Bangkok. We logeren aan het Chaweng Beach - het grootste en meest ontwikkelde strand, met een typische mix van luxe hotels en backpackers guesthouses, en een wild nachtleven. Gelegen aan de oostkust van het op één na grootste Thaise eiland (na Phuket). De airport van Ko Samui was veruit de mooiste die ik ook gezien heb, ... klein, maar typisch ingericht zoals het eiland zelf, ... alles in openlucht (check-in, bagageband, security-check, ...). Alles was volledig opgebouwd uit hout, bamboe, palmtakken en zelf het dak was van riet.

We verblijven in een luxe-bungalow complex 'Chaweng Resorts' met huisjes op enkele meters van het strand (foto) en bijhorende palmbomen.

Wat langer in Pattaya

Yep, kogel is door de kerk, we verlengen ons Pattaya verhaal voor enkele dagen. Normaal gezien gingen we vandaag verder richting Chiang Mia voor drie dagen. Die bestemming slaan we over, ... reden; te warm momenteel voor lange treinreis (17u), en ook een beetje het feit dat er in ChM geen strand is. We hebben schrik dat de trektochten veel te vermoeiend zullen zijn.

Vandaag hebben we Pattaya bezocht van de minder toerische kant, ... in de plaats van het Pattaya Beach, vlak naast de uitgangsbuurt (geen helder water, slechts twee meter brede zandstrook, veeel toeristen,,,) zijn we nu naar Pomtien Beach gegaan, ... veel interessanter.