Programma deze dagen: eten en drinken

Opstaan;

Op stap met de Bomma en Tante Jos d.w.z.

- terrasjes

- eten

- cake en donuts

- taxi's en trammetjes nemen

- zo weinig mogelijk trappen en bruggen

- terrasjes

- eten

- cake en donuts

Slapen;

Met de bomma op sjok!

De Bomma en Tante Jos :-) zijn gearriveerd in Sofia voor vijf daagjes. Waarschijnlijk wat minder blogjes dezer dagen, maar ik maak het zeker goed vanaf 3 tot 9 september (Macedonia tot Kosovo)! Heb trouwens een leuke CouchSurfing plek gevonden bij de Amerikaanse Ashley, de rechtste :-) Mijn logies voor de zes daagjes zijn dus gevonden.

Geluk bij een ongeluk. Pristina bij op de lijst!

Een geluk bij een ongeluk is het eigenlijk. Ik had graag zo snel mogelijk aan de lessen van de tweede groep begonnen (dat zou normaal gezien maandag 7 september zijn), maar alles is twee dagen uitgesteld omdat niet al mijn studenten op tijd in Sofia zouden geraken. We beginnen dus woensdag 9/9 en ik zal er waarschijnlijk niet mee klaargeraken op de geplande 22 september.

Het goede nieuws is wel dat ik dankzij dit voorvalletje geen vier, maar zes dagen kan reizen. De eerder al geplande (vorige blog) trip naar Macedonië (Kriva Palanka en Skopje) zal worden uitgebreid met Pristina, hoofdstad van het land Kosovo. Nu nog snel een Couchsurfer zoeken voor de laatste twee nachtjes. Misschien kan ik in het tentenkamp van de blauwhelmen blijven maffen

De planning

Donderdag 3 SEPT direct na de receptie van mijn werk vertrekken met de bus via Sofia naar Kriva Palanka. Daar verblijf ik tot zaterdagochtend bij het Amerikaanse koppel Jillian en Dan.

Maandag in de vroege ochtend neem ik de rechtstreekse bus naar Pristina, de hoofdstad van Kosovo een afgescheurd deel van Servië. Ik ben volop bezig om daar een slaapplaats te vinden voor 1 nacht om dan dinsdag in de namiddag terug te keren naar Sofia (opnieuw via Skopje en K. Palanka, dit is de enige weg) om daar omstreeks middernacht dinsdag 8 SEPT terug aan te komen.

DE MAP MET DE PLANNING

Over de grens naar Skopje, Macedonië

Ik heb net mijn treintickets gekocht voor een trip van enkele dagen naar de Voormalig Joegoslavische Republiek Macedonië.

Op het einde van volgende week zal ik voor drie dagen naar daar afzakken. De Republiek Macedonië is een land op de Balkan. Het land grenst aan Albanië in het westen, aan Servië (en Kosovo) in het noorden, aan Bulgarije in het oosten en Griekenland in het zuiden.

De Republiek Macedonië als zodanig is ontstaan op 8 september 1991 na een referendum over onafhankelijkheid van het voormalige Joegoslavië. Tot dat moment was Macedonië één van de deelrepublieken van Joegoslavië. De naam Macedonië ligt vooral gevoelig bij Griekenland vandaar dat is bepaald dat de republiek Macedonië in het internationale verkeer als Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië (in het Engels afgekort als F.Y.R.O.M.) wordt aangeduid.

Ik verblijf er opnieuw bij CouchSurfers die me een zetel aanbieden voor de nacht. De planning is om van Sofia met de trein naar Kriva Palanka te gaan en dan de volgende dag verder te reizen naar de hoofdstad Skopje, met in het noorden de grens van Kosovo.

Digitale Postkaartje dit keer!

Omdat nog iedereen aan het wachten is op kaartjes van Thailand (half jaar geleden) en Kaapverdië (twee maanden geleden), deze keer een makkelijkere, snellere en vooral goedkopere manier om 'hallo' te zeggen tegen alleman.

Lachen met Mongolen

Nadat we van Plovdic terugkwamen, waren we met een groep van CouchSurfing uitgenodigd op een feestje in de Mongoolse Ambassade in Sofia. Omdat er een Mongool (met de rare naar Amai) die de wereld rondtrekt met de fiets (150 landen in 7 jaar) te gast was in Bulgarije zou hij ons wat meer uitleg geven over de plaatselijke gebruiken, gewoonten en een beetje meer vertellen over de geschiedenis.

De Ambassade bood ook plaats aan een echt yurt. Dat is een traditionele tentensoort die wordt gebruikt voor de bewoning door rondtrekkende nomaden met schapen, geiten, kamelen en/of paarden, die leven in de koude droge Steppe van Mongolië. Ongeveer 40 procent van de Mongolen zijn nomaden en veranderen gemiddeld vier keer per jaar van plaats. Alle info en foto's van de yurt kan je vinden door HIER te klikken.

Picture 1 and 5 with thanks to Bojo

Na ‘t Rozenhof komt maneschijn, ...

Dit weekend was de max! Na ’t Rozenhof, de Belgische Bar, gingen we een beetje aan ‘sightseeing’ doen. Zoals echte Japanners de camera steeds in aanslag (zie fotoalbum) en gewapend met een broodnodige zonnebril trokken we voor een namiddagje door de snikhete oude stad van Plovdiv. We gingen naar het Grieks lijkende amfi-theater, overkeken de nieuwe stad vanuit de hoogte, maakten kennis met de grote, ongelijke tegels in de oude straatjes, de vele antiek en souvenierwinkeltjes en cafeetjes die de stad rijk was. Om de avond door te brengen hadden we enkele dagen geleden al een ‘couch’ geregeld om op te surfer voor de nacht van zaterdag op zondag. Een jong koppeltje dat nog studeerde bood ons meteen een plaats aan om te slapen. Samen met nog twee andere CouchSurfing leden uit de buurt van het Franse Nice, Yann en Magali mochten we in hun ruime appartement in het centrum van Plovdiv overnachten. Met zes dus, er waren twee slaapkamers dus kregen we de twee ‘comfortabele sofa’s’ in de living. Enig nadeel was dat de kat had het niet zo begrepen op ons bezoek en ons meer dan op onze zenuwen werkte die nacht. Maar ach, je kan niet alles hebben in het leven.

Onze hosts Martin en zijn vriendin waren dezelfde avond aan het werk in jongeren kroeg ‘Art & News Café’, waar we voor bedtijd nog enkele donkere en blonde Leffe’s achteroversloegen alsof het water was. Samen met de MacDonalds van enkele uren daarvoor heeft mijn groenten en fruitdieet van de afgelopen weken dus een serieuze slag in het gezicht gekregen. Benieuwd hoeveel verloren kilo’s er na dit weekend nog zijn overgebleven. Wie zal het zeggen?!

• Me with CouchSurfers Yann en Magali from Montpellier, France

The Road To Plovdiv

Het is zaterdagochtend 10u40. We zitten op de trein naar Plovidiv. Dit tochtje zal als alles goed verloopt zo’n 170 km, een dikke twee uur duren. Recht door de bergen.

De treinen zien er alleszins stukken beter uit dan ik vooraf had gedacht. Per wagon een aantal in stukken verdeelde compartimentjes van 8 zetels in ‘luxe uitvoering met een mooi en zacht stofje’, die je kan afsluiten met een deurtje.

Snel gaat hij niet, ik schat een 60 kilometer per uur. Maar voor nog geen 9 euro heen en terug kan je geen Train à Grande Vistesse verwachten natuurlijk.

Wat een ontdekking, ...

Verbazing alom in Plovdiv. ‘Cafe Het Rozenhof’. Kan dat iets anders zijn dan een Belgische Bar? We gaan binnen en we wanen ons direct in het marginale café Beveren in Antwerpen. Leffe donker en blond, Stella en Hoegaarden van het vat en nog enkele andere flesjes Vlaams Gerstennat à la Kriek Belle-Vue, Brigand enz, ... We blijven enkele uurtjes zitten hier!