Vandaag plan ik een bezoekje aan het piepkleine havendorpje Palmeira dat centraal aan de westkant van Sal ligt. Omdat er niet direct een busje of taxi vertrekt naar die richting zal ik maar (een beetje tegen mijn zin) vanuit Espergos te voet gaan. De wandeling bergaf van ongeveer een uur brengt me via één lange vermoeiende weg met daarrond helemaal niets uiteindelijk tot aan mijn bestemming.

Alvorens ik de haven bereik slenter ik door de kleurijke, gezellige en typische straatjes met hier en daar een klein souvenierwinkeltje, enkele eenvoudige dorpskroegen met drie plastic stoelen en een tafeltje voor de inkomdeur, twee mini-mercado’s da familia (de vlaamse versie van de kruidenier-om-de-hoek), een aftands speelpleintje, een in Disney-figuren gehuld basisschooltje en een italiaans restaurant. Dit is Palmeira.

Voor de huisjes spelen zich allerlei leuke taferelen af. Een jongetje, hooguit een jaar of negen, zit op de stoep kleine visjes te kuisen en te fileren met een veel te bot mes, terwijl zijn moeder hem vanuit de keuken iets toeschreeuwt. Een beetje verderop in de ‘Fontenaira’ zijn schoolgaande kinderen zich aan het douchen of iets dat erop lijkt. Omdat de meeste huizen geen stromend water hebben, gebeurt het wassen daar gezamelijk, zo blijkt.

Ondertussen ben ik aan de ‘Porto’ aangekomen. Stel je wel niet te veel voor bij het woord ‘haven’. In zee liggen als ik goed tel een dertigtal houten sloepjes bijeen en een drie-tal boten van ongeveer een drie à vier meter lang. Rond de kantine aan de kade wachten een dozijn jonge, zwarte, mannen de godganse dag tot er iemand komt aangepeddeld met vis aan boord. Er klinkt luide Afrikaanse muziek op de achtergrond, zoals overal en altijd eigelijk.

Ik heb geluk vandaag! Terwijl ik mijn eerste biertje van de dag drink (Strela Cerveja, plaatselijk Kaapverdisch bier van 5,6°) zie ik dat een visser een gigantische vin omhoog tilt. De mannen reageren onmiddellijk en schieten ter hulp aan de kade. Een barracuda! Een haai met andere woorden. Enkele jongens proberen de gigantisch kop vanervan af te snijden terwijl een andere zich over de vin bekommerd. Als de klus geklaard is trekken ze het beest via de kade in een pickup truck die er op zijn beurt vandoor gaat. Maar niet zonder dat er enkele escudo’s van eigenaar gewisseld zijn natuurlijk.

Wat betreft de terugtocht heb ik meer geluk dan deze ochtend, ... een algeura busje zorgt ervoor dat ik zonder problemen en blaren in Espargos geraak.